W sobotę – 27.02.2016 uczniowie z klasy If oraz 2c uczestniczyli w bardzo ciekawych warsztatach prowadzonych przez pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tematem były japońskie kroniki: Kojiki i Nihongi. Najpierw słuchaliśmy pań (ubranych w barwne stroje japońskie), które w bardzo atrakcyjny sposób mówiły o Japonii – kraju, który znają nie tylko ze studiów, ale też „od kuchni", bo obie prowadzące spędziły tam kilka miesięcy. Dowiedzieliśmy się wielu ciekawostek o języku japońskim, a nawet udało nam się kilka słów napisać. I to poprawnie. 

Przesyłamy wam za pośrednictwem tej strony pozdrowienie w języku japońskim (szukajcie wśród zdjęć). Poznawaliśmy bowiem Kanji, czyli japońskie „krzaczki" (tak na ul Grodzkiej w Instytucie Studiów Porównawczych studenci mówią na znaki - słowa, w odróżnieniu od „falbanek" i „szlaczków" typowych dla innych egzotycznych języków). Możemy być z siebie dumni, ponieważ Japończycy przywiązują dużą wagę do sposobu zapisywania znaków. Kreski z których się składają one być robione w odpowiedniej kolejności. W przeciwnym razie zapis jest nieelegancki, a nawet postrzegany jako niepoprawny, napisany jakby z błędem ortograficznym. Mierzenie się z japońską kaligrafią było dla nas świetną zabawą.

Panie prowadzące zajęcia kilkukrotnie powtarzały nam, że język japoński jest bardzo „grzeczny", a sami Japończycy to naród niezwykle elegancki i kulturalny. Bardzo łatwo wykazać się tam nietaktem i zostać uznanym za niegrzecznego czy nieokrzesanego człowieka. Zaskoczeniem było dla nas to, że Japończycy w wielu sprawach podkreślają swoją „małość" i wykazują się ogromną pokorą. Wciąż towarzyszy im myślenie o sobie „ja niegodna/y we wszystkim uniżam się przed tobą szacownym/ą i wielmożnym/ą".

Ciekawa była również część dotycząca mitologii zamieszkanej przez niezwykle barwne bóstwa, wśród których są typy kłótliwe, ale też mądre i przenikliwe, wrażliwe, ale i okrutne.

I oczywiście usłyszeliśmy mnóstwo ciekawostek jak na przykład tę, że kobieta biorąca ślub ma na głowie wysokie nakrycie głowy. Według legendy jest to związane z tym, że ukrywa pod nim... rogi, a biedny mąż poznaje prawdę o swojej wybrance, gdy jest już za późno na reakcję. Albo to, że w Japonii inaczej niż u nas traktowane są zabytki. Tam ważny jest nie materiał i jego wiek, ale samo miejsce, więc "zabytki" są często odnawiane i wymieniane jakby na nowe, co w niczym nie przeszkadza Japończykom podziwiać je i zachwycać się nimi. Ma to też związek z tym, że tamten rejon świata często nawiedzają klęski żywiołowe, co sprawia że zabytkom trudno przetrwać w niezmienionej formie.

Udział w warsztatach był bezpłatny i stanowił realizację (niezwykle przyjemną) kolejnego zadania w harmonogramie naszego „Młodego Asyżu".

klasa 1f z polonistką

Więcej zdjęć – warsztaty na UJ - kliknij tutaj.