Już powoli tradycją stają się nasze piątkowe wyjścia na wystawy na początku miesiąca. Na każde takie spotkanie z kulturą, religią czy pejzażem jakiegoś odległego zakątka świata idziemy z ciekawością. I otwartym umysłem, bo przecież rozwijać/zdobywać wiedzę można nie tylko w szkolnej ławce. Tak więc - z całym szacunkiem dla kredy i tablicy - wolimy jednak te lekcje, gdy opuszczamy szkolne mury. Dziś poznaliśmy bliżej Armenię.

Skorzystaliśmy z wystawy w „Domu Greckim". Na początku pani przewodnik opowiedziała nam o historii, położeniu geograficznym, religii i najważniejszych zabytkach kraju. Dowiedzieliśmy się na przykład, że początki Armenii sięgają czasów biblijnych. Ciekawostką wartą zapamiętania jest to, że - według tradycji - górą, na której osiadła Arka Noego był Ararat, święta góra Ormian.

Ormianie to starożytny naród, którego historia liczy ponad trzy tysiące lat. Jednocześnie trzeba dodać, że to najstarszy chrześcijański naród na świecie – chrzest przyjęli w 301 r. n.e. Dziś Ormianie w znacznej mierze żyją w rozproszeniu.

Co ciekawe w języku polskim funkcjonują dwa określenia: „Armeńczycy" oraz „Ormianie". Ta pierwsza forma oznacza obywateli Armenii, ta druga wykształciła się w toku wielowiekowej obecności Ormian na terenach Rzeczpospolitej.

Wymieniając polskich Ormina, nie można pominąć patrona naszej szkoły: Juliusza Słowackiego. Inne znane osoby to: aktorka Anna Dymna, poeta Zbigniew Herbert, kompozytor Krzysztof Penderecki, kucharz Robert Makłowicz. Korzenie ormiańskie mają też: niemiecki tenisista Andre Agassi, amerykańska piosenkarka Cher, bard Bułat Okudżawa, kanadyjski piosenkarz Garou oraz wielu innych ludzi kultury, nauki, sztuki, polityki.

Duże wrażenie zrobiła na nas także informacja o ludobójstwach popełnionych na ludności przez obywateli Imperium Osmańskiego w czasie I wojny światowej. Ocenia się, że w wyniku brutalnych działań mogło zginąć nawet 1,5 mln ludzi. To drugie po Holocauście najstraszniejsze ludobójstwo dokonane przez władze państwowe na konkretnej grupie etnicznej w czasach nowożytnych. Jego skutkiem jest ogromne rozproszenie Ormian na świecie. 24 kwietnia każdego roku społeczność ormiańska na całym świecie obchodzi rocznicę rozpoczęcia eksterminacji swego narodu.

Kilkuminutowy film edukacyjny ugruntował naszą wiedzę. Na koniec mogliśmy wreszcie na barwnych fotografiach zobaczyć wiele z tego, o czym się dowiedzieliśmy wcześniej. Zdjęcia obrazowały między innymi różnorodny krajobraz oraz dały namiastkę tamtejszej egzotyki.

A gdzie w ogóle leży Armenia? Od północy graniczy z Gruzją, od południa z Iranem, od wschodu z Azerbejdżanem, a od zachodu z Turcją. Niepodległość uzyskała w związku z rozpadem ZSRR. Stolicą Armenii jest Erywań, będący też największym miastem w kraju.

Oprócz informacji historyczno – geograficznych usłyszeliśmy także o kuchni z charakterystycznymi przyprawami i daniami, niezwykle aromatycznymi i różnorodnymi. Interesujące jest to, że nazwy niektórych potraw wywodzą się od naczyń, w którym się je przyrządza. To także zostało utrwalone na fotografiach.

Duża liczba zdjęć pozwala spojrzeć na ten odległy kraj jakby wielokrotnie i rzeczywiście poznać go bliżej. Zachęcamy do odwiedzenia wystawy. Tym bardziej, że jej tytuł „Armenia – w poszukiwaniu źródeł..." można odczytywać na dwa sposoby. Po pierwsze: autorka fotografii – pani Maria Baścik utrwala na zdjęciach kilku tygodniowy pobyt stypendialny na Uniwersytecie w Erewaniu, a właśnie odnalezienie źródeł wód termalnych i mineralnych było celem projektu badawczego. Równocześnie jednak wyprawa stała się źródłem fascynacji Armenią, jej pięknem, tragiczną historią, aromatyczną kuchnią.

Polecamy tę wystawę nie tylko dlatego, że jest tuz za ścianą, po sąsiedzku, ale przede wszystkim dlatego, że naprawdę pozwala wzbogacić wiedzę o świecie i rozwinąć zainteresowania. :)

Uczniowie klasy IIf z polonistką